تزیین تنها هنر دیداری است که اولین هدف اش ایجاد خوشایندی می باشد. هنری با تاریخچه خاص خود و یکی از اقسام بنیادین هنر ملی ایران که با دربرگرفتن نقش و نگارهایی متعدد از عصر ماقبل تاریخ بر دیواره ابنیه ها، وسایل، سلاح ها، منسوجات، البسه و حتی بدن به کار برده می شد. هنری ارزشمند که اگرچه امروزه در عرصه فرهنگ تصویری ایران جای مشخصی ندارد و این شاید به تأسی از شعار نوگرایان، «کم هم زیاد است»، باشد. با اینحال، ما موظف ایم در راه پذیرش مجدد تزیین و کاربرد صحیح اش به ویژه در عرصه مد و لباس مطالعه آن و سایر موارد پیرامونی اش همچون آموزش، شرایط کار، چگونگی تولید، استفاده، حفاظت و مرمت، تکنیک و سبک-اش را سرلوحه فعالیت های علمی خویش قرار دهیم.