دکتر زهرا حسین نژاد رییس انجمن علمی هنرهای تجسمی ایران و عضو هیات علمی دانشگاه علم و فرهنگ

هنر در هر زمان، با بهره گیری از قابلیت ها، امکانات و انتظارات هر دوره، برای ارائه افکار و انعکاس اندیشه های هنرمندان، به طرق مختلف ظاهر گردیده است. زمان، در تغییرات سبک ها و تکنیک های هنری چنان موثر واقع شده، که امروزه هنر، مبتنی بر فن آوری که حاصل اختراعات و ایده های نوین می باشد، به عنوان یکی از نیازهای جدی جامعه هنری حاضر، برای ارتباط با انسان معاصر، بدل شده است.

پرواضح است که شناخت هر چه بیشتر هنر معاصر و به کارگیری شیوه های نوین تزیینی و بصری، برای انعکاس اندیشه های اصیل و تمدن هر کشور ضروری است. انعکاس اندیشه هایی که در حوزه های فرهنگی، اجتماعی، تجاری، سیاسی، اقتصادی و یا حتی عرضه عقاید شخصی، هنر، تکنولوژی و رسانه های نوین هنری را ابزار قرار می دهد.در این میان ابزارهای هنری، یکی از رساترین، بلیغ‌ترین و کاری‌ترین ابزار ابلاغ و ارسال پیام است، زیرا که هنر یعنی مجرد شدن و تجرد را احساس کردن. یعنی آن روح مطلق ناخودآگاه در انسان و  به خودآگاهی رسیدن.

در این میان، تزیین به عنوان مهم‌ترین عامل در شکل‌گیری اثر هنری است.امروزه چندمعنایی بودن و برخورداری از عناصر بصری و تزیینی، وجه اشتراک اغلب آثار هنرهای تجسمی است ؛ این جنبه از خصایص آثار هنری، در واقع بدین معنیست که هر پدیده‌ای که عنصر اصلی سازنده آن تزیین، تخیل و عاطفه باشد، بی شک نمی‌تواند معنایی منجمد و تک بعدی داشته باشد. از این روست که هر نگرنده ای که در برابر آثار هنرهای تجسمی می‌ایستد؛ دریافت و استنباط خاص خود را دارد.
از سویی دیگر،آثار هنری بسادگی می‌توانند بیان کننده زیبایی حقیقی یا احساسات باشند و در این میان ضرورت پرداختن به جایگاه زبان تزیین در هنرهای تجسمی بخوبی می تواند نمایانگر نقش آن در زیبایی حقیقی ای باشد که هنرمند خالق در لابه لای خلق آثار هنرهای تجسمی به کنکاش آن می پردازد.....